806

روز تولد سی و هفت سالگی خود را چگونه گذراندید؟ با سردرد! سردرد ممتد بی سابقه از ظهر تا شب!

 درست در همین روز یکی از آشنایان که تو کار ساخت کمد و کابینته و از ماه ها پیش  قرار بود بیاد و برامون داخل کابینت جای هود توکار دربیاره و هود رو وصل کنه ولی مدام اومدنش رو عقب می انداخت، بالاخره تصمیم گرفت بیاد و بعد از پنج ساعت کار یه آشپزخونه ترکیده رو دستم موند که باید تمیز می شد و وسایلی که از کابینت ها دراومده بود دوباره سر جاش می رفت. 

بعد از این که با سردرد وضع آشپزخونه رو سرو سامون دادم و بساط عصرونه رو آوردم که جای ناهار نصفه نیمه مون بخوریم، شازده گفت لباس بپوش بریم بیرون. یک لحظه ور خوش خیالم گفت می خواد ببردت برای دور دور و خرید هدیه! با لبخند پرسیدم کجا؟ گفت می خواهم ماشینم رو بذارم تعمیرگاه، تو بیا که منو برگردونی! با امیدی که سعی می کردم به سوی ناامیدی نره گفتم خب بعدش بریم فلان جا کیف و کفش بخرم که یادم افتاد از امروز به مدت ده روز همه پاساژ ها تعطیله! گفتم شازده به نظرم تو با ستاد ملی مقابله با کرونا هماهنگ کردی وگرنه چرا باید بذارن عدل از روز تولد من همه جا رو تعطیل کنن؟! 

البته که شازده عقیده داشت من نیاز چندانی به کیف و کفش ندارم و وقتی با ذکر تاریخ و‌ وقایع روز بهش یادآور شدم از آخرین باری که کیف و کفش گرفتم دو سال و هشت ماه می‌گذره و بیچاره ها بعد این همه وقت استفاده مداوم از ریخت و قیافه افتادن ، باز هم زیر بار نرفت و گفت من اصلا تو کتم نمی ره تو این همه وقت کیف و کفش نخریده باشی! گفتم حق داری! باید از این به بعد هر سال کیف و کفش بخرم که این جوری نشه!

جای شکرش باقیه که روز قبل از این سالروز تولد به یادماندنی! سه تا از دوستان عزیزم برای فرزندان متولد فروردین شون تو فضای باز جشن گرفته بودن و ما رو هم دعوت کرده بودن که بسیار خوش گذشت. من با کیک و بادکنک های خوشگلشون عکس ‌تولد گرفتم و چند تا هدیه دور از انتظار از همین دوستان نازنین که بسیار برام خاطره انگیز شد و همین  رو گذاشتم  پای تولد سی و هفت سالگی! و گرنه با این روز تولد درب و داغون شلوغ پلوغ با سردرد و بدون تبریک و کیک و هدیه ای که گذروندم معلوم نبود کارم به کجا برسه!