نزدیک اذان مغرب زنگ خونه رو زدن. خانم همسایه بالایی که تازه دو ماهه به ساختمون ما اومدن پشت در بود با یک سینی نون سنگگ تازه و پنیر و سبزی خوردن. گفت برای شهادت حضرت علی نذر داره، هر سال می برده مسجد و امسال بعد کلی فکر کردن که چی کار کنه تصمیم گرفته بیاره برای همسایه ها، جوری گفت که انگار شک داشت تصمیمش درست بوده یا نه! با استقبال و تشکر سینی رو گرفتم و گفتم قبول باشه. سینی مسی قشنگش رو خالی کردم و براش بردم، بازم تشکر کردم و التماس دعا گفتم.
برای افطار هوس سبزی خوردن کرده بودم اما حال نداشتم برم بخرم و پاک کنم و ضدعفونی! پس چی بهتر از یه سینی آماده نون و پنیر و سبزی؟! اگه مثل سال های گذشته بود که چنین شبی مراسم افطاری و عزاداری خونه عمه کوچیکم بودیم همراه فامیل و آشناها! لازمه بگم لعنت به کرونا؟!