670

بعدازظهر یکی از دوستام پیام داده و راجع به الگوی لباس دخترونه ازم پرسیده بود. براش چند تا عکس و ویس فرستادم که چه جوری الگوی دامنش رو بکشه و چه طوری بدوزدش که فکرم رفت پیش تکه پارچه گلداری که پارسال مامان شازده بهم داده بود تا برای خانوم کوچولو لباس بدوزم. یه پارچه با زمینه آبی روشن و گل های ریز صورتی. همون وقتی که گرفته و بررسیش کرده بودم یه مدل براش در نظر گرفتم اما با این که چند باری خواستم بدوزمش فرصتش پیش نیومد.

فکر کردم امروز که کار خاصی ندارم و چند تا برنامه ای از قبل تو ذهنم بود کنسل شده، خوبه بشینم و پارچه رو ببُرم. وقتی بریدمش گفتم یه کم از کار دوختش رو هم انجام بدم و بقیه اش رو بذارم برای بعد، نشستم پای چرخ خیاطی و با این فکر که حالا زیپشم بدوزم، درز پایینشم بدوزم، اینم بدوزم اونم بدوزم، دیدم سه ساعت تمامه که نشستم پای خیاطی و اگه فقط آستین هاش رو هم وصل کنم کار تمومه! تمومش کردم، اتوش زدم و آویزونش کردم! حالا با بدنی بسیار له و کوفته روی تخت ولو شدم و یه چایی برای خودم ریختم تا در حالی که پیرهن چین چینی خانوم کوچولو تو محدوده دیدمه بخورم و خستگی رو بفرستم بره!