666

دیشب که رفته بودیم خونه مامانی، یه شیشه مربای آلبالوی یخوش آب رنگ دست‌پخت خودش رو آورد و گفت این کادوییه به مناسبت اولین مشهد رفتن تنهایی گل پسر! و هیچ کس رو مثل مامانی ندیدم که هر مناسبت و اتفاقی رو بهانه هدیه دادن کنه! 

بچه که بودم هر بار مامانی می اومد خونه مون ذوق می کردم، چون امکان نداشت دست خالی اومده باشه و یکی از خوراکی های محبوب من و داداش بزرگه رو همراهش نداشته باشه! حالا هم هر وقت میاد خونه مون یه چیزی با خودش میاره، شکلات، سوهان، ترشی، مربا و دفعه آخری بادمجان سرخ شده!

مامانی از اون مامان بزرگای خوب و مهربون و نمونه اس که با وجود این که اصلا اهل ماچ و بغل و قربون صدقه رفتن نیست، اما ما شش تا نوه و پنج تا نتیجه هاش خیلی دوستش داریم و هر کاری از دستمون بربیاد براش انجام می دیم.

وقتی به سال های دور فکر می کنم، دوست دارم بتونم مثل مامانی، یه مامان بزرگ محبوب و دوست داشتنی برای نوه هام باشم!