626

می دونستم باید شک کرد. ته دلم یه چیزی می گفت نمی شه اوضاع تا این حد بره سمت گل و بلبل بودن، رویاها و آرزوها این قدر نزدیک بشن به برآورده شدن.  از اون طرف ورِ خوش بین وجودم می گفت حالا بعد این همه وقت، این همه مشکل، این همه بی رویا بودن، مگه چی می شه زندگی از اون روهای  خیلی خوشش نشون بده؟!

اما گویا زندگی اساسا قابلیت خیلی خوب و خوش بودن رو نداره و نمی ذاره زیاد خوش خوشانت باشه. همچین سر بزنگاه محکم پس کله ات می زنه که هر جور شده باید سفت و محکم خودتو نگه داری تا با صورت زمین نخوری!