575

چند سال پیش روز تاسوعا رفته بودم یه حسینیه ی کوچیک تو محله ی پدری، اون روز بارون شدیدی می بارید و دلم یه روضه ی حسابی می خواست، که بین همه روضه ها روضه ی حضرت اباالفضل رو یه جور دیگه دوست دارم...

سخنران اون جا آدم عارفی بود و صحبت هاش بسیار دل نشین. مهم ترین چیزی که از صحبت های اون روزشون یادم مونده و هر وقت صحبت ارادت و ادب حضرت عباس می شه تو ذهنم میاد، اینه که گفتن وقتی قابیل هابیل رو به قتل رسوند در مساله برادری تو عالم یه شکاف بزرگ پیدا شد و این شکاف بود تا زمانی که حضرت اباالفضل جانشون رو فدای برادرشون کردن. بعد از اون این شکاف از بین رفت...

 امروز، روز ولادت آقای بزرگواری که شکاف برادری رو تو عالم درز گرفتن، اون آقای بزرگواری که باب الحوائجه و غیر مسلمون ها هم از پیششون دست خالی بر نمی گردن، یه ذکر بی نظیر داره. ذکری که می تونه حالمون رو خوب کنه و غم و غصه ها رو از روی دلمون بر داره:

«یا کاشف الکرب عن وجه الحسین اکشف کربی بحق اخیک الحسین»

عیدتون مبارک رفقای نازنین!

 تو این روزای قشنگ خدا هم دیگه رو از دعای خیرمون محروم نکنیم.