570

سخت از خواب بیدار شدم، تلو تلو خوران و با چشمای به هم چسبیده! نماز صبح رو خوندم و گل پسرو ناز و نوازش کردم تا بیدار بشه و آماده ی رفتن به مدرسه. 

گل پسر دیر حاضر شد و منم که خوابالو بودم، در نتیجه پیاده روی صبحگاهی رو تعطیل کردم و با ماشین گل پسر رو رسوندم. هیچ هم حس و حالش نبود که ماشین رو بذارم و برم تو پارک بزرگ روبروی مدرسه پیاده روی! به جاش رفتم دو تا نون بربری خاشخاشی فرد اعلا گرفتم برای صبحانه که هیچ نونی مثل بربری صبحانه رو دلچسب و باحال نمی کنه!

نون ها رو برش زدم، پرده ی آشپزخونه رو کشیدم کنار، چای با گل و هل دم کردم و نشستم منتظر دم کشیدنش، به صدای قل قل آب گوش می دم و خدا رو شکر می کنم به خاطر همین خوشی های به ظاهر کوچیک و در واقع خیلی بزرگ و با ارزش زندگی...