466. و این ماه مبارک...

بهتر از این نمی‌شد که شب نیمه رمضان باشه و میلاد کریم اهل بیت و ما بشیم مهمان امام رئوف. اونم این قدر یه دفعه ای و بی مقدمه، که شازده بعد نماز صبح بگه امروز دوتایی بریم مشهد و شب برگردیم؟ و منم با این که مدت هاس دلم می‌خواست با بچه ها برم مشهد و چند روز بمونیم و یه دل سیر زیارت کنم، همین پیشنهاد غیر منتظره رو قبول کنم و بعدازظهر راهی بشیم. هنوز از گیجی این طلبیده شدن درنیومده بودم و هنوز سیر نشده بودم از دیدن ضریح و نفس کشیدن تو هوای حرم و درددل کردن با امام رضا که اجبارا دعای وداع خوندم و برگشتیم. و البته که با تمام این اوصاف زیارت همه جورش خوبه. حتی این قدر هول هولکیش!

پارسال هم چنین شبی، شب میلاد امام حسن مجتبی اتفاق خوبی افتاد. طلبکار بزرگ شازده که مدت ها بود برای دادن طلبش ما رو سردونده بود بالاخره یه بخشی از بدهی شو داد. و این یعنی یه نشونه قشنگ برای این که کریم اهل بیت واقعا کریمه! یکی از دوستای نازنینم امشب خیلی تأکید  می کرد که از کریم اهل بیت کم نخواین. نیت  و نذر کنید که تا سال دیگه همین موقع حاجتتون رو گرفته باشین و نذرتون رو تو چنین شبی ادا کنین. و چه نیت ها و حاجت  هایی که از دلم گذشته...

چه قدر ماه رمضان امسال خوبه. ماه رمضان که همیشه خوبه، این حال منه که برکت این ماه مبارک خوش شده. انگار تو بغل خدام، پر از آرامش و می فهمم چه قدر دست و پا زدن ها و بدحالی های اخیرم بیخود و بی جهت بوده! حالا دعای هر روزمه که این حال خوش و این آرامش موندنی باشه برام....

+از دعای ابوحمزه ثمالی غافل نشین تو سحرهای ماه رمضان. و چه قدر که این دعا لطیفه و قشنگه و خاص. باید مزه مزه اش کرد و عشق کرد با تمام عبارت هاش...

++خیلی التماس دعا رفقا