418

هر روز صبح با یه امید واهی پرده رو کنار می زنم که شاید از پشت پنجره ببینم بارون یا برف اومده هوا تمیز شده و آسمون آبی اما هم چنان همه جا دودآلوده و  آسمون  خاکستری.

از این خس خس سینه و گرفتگی بینی و صدا که چند هفته اس دست از سرم بر نمی داره خسته ام٬ از صحنه تکراری صبح ها پشت پنجره٬ از اجبار برای موندن تو این شهر.

می ترسم این غول سیاه بی شاخ و دم این قدر تو شهر بمونه تا من و بچه هام و همه مردم رو خفه کنه. دلم می خواد فرار کنم و برم‌ یه جای دور...

از مسئولین کمال تشکر رو دارم که تنها راه حلشون تعطیل کردن مدارسه و این تعطیلی رو هم شب به شب اعلام می کنن نه یه دفعه که خدای نکرده یه وقت کسی نتونه برنامه ریزی کنه برای سفر و فرار از دود و دم این شهر!

خدایا تو به ما رحم کن و بارون رحمتت رو بر سر ما بریز. نذار این غول سیاه مردم‌ شهر ما رو ببلعه...