چشم روشنی با شکوه!

1.واقعیت اینه که من از هیچ کس توقع ندارم دیدنم بیاد و برام چشم روشنی بیاره. واقعا ندارم. هر کسی اومد قدمش سر چشم, کاری به کم و زیاد هدیه اش هم ندارم. هر کس هم نیومد تنش سلامت! اما بعضیا کاری می کنن که انگار به شخصیت و شعور آدم توهین می شه! این که طرف با این که نسبتش بهت نزدیکه, بعد گذشت چند هفته از زایمانت دیدنت نمیاد و تو یه مهمونی مامانت رو می بینه و یه کیسه از چند تا تکه لباس بچه ناهماهنگ که کاملا معلومه از قبل داشته و از سیسمونی هایی که به دختراش داده اضافه اومده رو بدون حداقل پیچیدن تو یه کاغذ کادوی ناقابل, می ده به مامانت که برات بیاره, چه معنی می ده؟! موقع زایمان گل پسر هم دقیقا همین مدلی کادو آورد! البته تفاوتش این بود که اون موقع مهمونی گرفته بودم و اومد خونه مون هدیه پر ارزشش رو داد! بعد نه این که فکر کنین طرف نداشته و نمی تونسته بهتر از این کادو بده! نه! وضع مالیشون کاملا خوبه, عالیه اصلا! خوب بابا جان! هدیه نیارین, این خیلی خیلی بهتر از این مدل هدیه آوردنه. اصلا من هیچی! باور کنین این طوری به شعور و شخصیت خودتون توهین می کنین!!!

2.نمی دونم چرا این قدر برای ملت مهمه که بچه تازه متولد شده شبیه کیه؟! اونایی که میان دیدن, بحث کارشناسی در این مورد راه می اندازن و گاهی هم بینشون اختلاف نظر پیش میاد! اونایی هم که نمیان, تلفنی می پرسن! اما به نظر من نوزاد اصلا شکل خاصی نداره که بخواد شبیه کسی باشه!!! حالا تا پف هاش بخوابه و چند سری تغییر چهره بده و قیافه اش معلوم بشه, چندین ماه زمان لازمه! به هر حال بیشتر اظهار نظرها مبنی بر اینه که خانوم کوچولو شبیه شازده و گل پسره. و از اون جا که گل پسر هم بیشتر شبیه باباشه, نتیجه گیری می شه که من بلد نیستم بچه شبیه خودم به دنیا بیارم!!!