در همین نزدیکی...

گاهی یه خبرایی می تونه آدمو بدجور به هم بریزه. مثل این که بشنوی یه پسر سی ساله که تازه بچه دار شده, مدتیه یه مریضی سختی داره و فعلا هم تو کماس. بعد هی بشینی فکر کنی به حال زن جوونش که تازه زایمان کرده و کلی امید و آرزو داشته, به پدر و مادرش که همین یه پسرو دارن, به دختر تازه متولد شده اش که طعم آغوش پدرشو نچشیده... از دیشب که این خبر بهمون رسیده جفتمون ریختیم به هم. تا اومد یه کم حالمون خوب بشه یکیمون یادش اومد و گفت: وای فلانی...

منم یه جور خود آزاری دارم تو این جور مواقع, که هی فکر کنم اگه یه وقت شازده طوریش بشه, چی می شه و من چی کار کنم؟؟؟...

کم تر از یک سال پیش یکی دیگه از فامیلای شازده که یه دختر 5 ساله داشت و بعد ما ازدواج کرده بود به خاطر بیماری فوت کرد. چند ماه پیش هم یکی دیگه از فامیلاشون که سه تا بچه داره, تصادف کرد و فوت شد. امروز صبح تو کوچه مون صدای لا اله الا الله و گریه و شیون می اومد. تشییع جنازه یکی از همسایه ها بود... و همه این اتفاقا یعنی این که مرگ خیلی نزدیکه, و فقط مال بقیه نیست...

این بنده خدا از فامیلای شازده اس و من کلا دو سه بار خودشو دیدم و یه بار هم خانمش رو تو عروسی برادر شازده. اینا حدود چهار سال و نیم پیش عقد کردن و خانواده دختره یه جشن نامزدی خیلی مفصل گرفتن. ولی عروسیشون همین طور موند. خانواده پسره می خواستن براش خونه بخرن و بساط یه عروسی حسابی رو راه بیاندازن که هی نشد و بالاخره پارسال یه خونه اجاره کردن و سالن رزرو, تا اینا بعد چند سال برن سر خونه و زندگیشون که یهویی مادربزرگ پسره فوت کرد و عروسی به هم خورد. اینا هم که خونه گرفته بودن و جهیزیه رو آورده بودن و از این همه عقد کرده موندن خسته شده بودن, بی خیال جشن عروسی رفتن خونه شون. امسال هم بچه دار شدن. ولی چند ماهه حال پسره خیلی بده و عمل می شه که موفقیت آمیز نبود و می ره تو کما. خانواده اش هم نذاشته بودن کسی چیزی بفهمه و تازه یکی از عمه های پسره فهمیده و به بقیه خبر داده.

+ متاسفانه خبر رسید فوت کرده...