تجربه های متفاوت

بالا رفتن سن و کسب تجربه های بیشتر, می تونه نگاه آدمو به زندگی عوض می کنه و اولویت ها و دغدغه ها شو تغییر بده. و این چیزیه که الان خیلی برام قابل لمسه. وقتی حالات خودمو با چهار سال و اندی پیش زمانی که گل پسر رو باردار بودم مقایسه می کنم. اون موقع علاوه بر نگرانی های معمول مادرانه, کلی هم دغدغه کارمو داشتم. از رها کردن اجباریش به خاطر تجویز استراحت ناراحت بودم. حس می کردم از بقیه هم دانشکده ای ها عقب افتادم. خیلی به این فکر می کردم که کی می تونم دوباره مشغول کار بشم.

عقب افتادن امتحانات اختبارم ( امتحانات پایان دوره کارآموزی وکالت) و تلاقیش با روزهای اولیه بعد از زایمان, همه برنامه ریزی هامو به هم ریخت و کلی استرس بهم وارد کرد. یه مدت بعد هم به خاطر خونه نشینی عملا افسردگی گرفتم و به شدت بی حوصله و بی اعصاب شده بودم. نمی تونستم از تو خونه موندن و فقط بچه داری و خانه داری لذت ببرم, بلد نبودم! حس می کردم تو خونه حبس شدم. بقیه قله های موفقیت رو فتح کردن و من پایین دامنه موندم! برای همینم گل پسر که یک ساله شد بر خودم لازم و واجب می دیدم که وارد دنیای کار بشم تا یه وقت خدای نکرده جامعه از فیض وجودم بی بهره نباشه و پرونده های قضایی مردم معطل نمونه!!! یه مدت رفتم یه موسسه حقوقی که یکی از آشناها معرفی کرده بود و یه سری رفت و آمد داشتم برای بستن قرارداد و پی گیری وصول چک های یکی از شرکت های خودروسازی که آخرش قرارداد موسسه با اون شرکت فسخ شد و هیچی به هیچی! بعد از اون هم پیش آقای وکیل مشغول کار شدم. کار پردردسر و بچه داری و انجام کارای خونه به علاوه رفت و آمدهای مداوم راه دور بدون وسیله برای گذاشتن و برداشتن گل پسر از خونه مادربزرگ هاش, واقعا فرسوده ام کرد...

اما حالا به طور کاملا اختیاری کارمو ول کردم و هیچ گونه ناراحتی از این بابت ندارم! دلم می خواست دوران بارداریم رو با آرامش طی کنم و ازش لذت ببرم و می خوام تا مدتی از کودکی خانم کوچولو رو هم به همین ترتیب بگذرونم, به دور از مشکلات و مسایل کاری! دقیق که فکر می کنم می بینم حیف شد روزایی که می تونستم از وجود گل پسر بیشتر لذت ببرم, اما به خاطر دور افتادن از محیط کار احساس عقب موندگی و افسردگی داشتم! از یه طرف هم خوشحالم که قبل از بالا رفتن بیشتر سنم تونستم یه تجدید نظر اساسی در مورد اولویت ها و لذت های زندگی داشته باشم! دیگه نمی خوام احساسات منفی چند سال پیش رو تجربه کنم. می خوام از خود خونه و وجود بچه هام و دوران منحصر به فرد بچگیشون بیشترین انرژی رو بگیرم و شاد باشم.

کیسه کامواهامو درآوردم و کیف می کنم از بافتن با کامواهای رنگی رنگی و فکر کردن راجع به مدل پیراهن دخترونه , کیک پختن و بازی با گل پسر, خواب صبح, کتاب خوندن و نت گردی بی دغدغه...