کمی دل خنک شدگی!

بعد از مدت مدیدی که احساس بی اعصاب بودن شدید داشتم، دلم می خواست هیچ کس دور و برم نباشه و به حال خودم باشم، از همه چی عصبانی بودم، احساس مظلوم واقع شدن شدید می کردم و ... دیشب دقایق طولانی با یه دوست عزیزی تلفنی صحبت کردم طوری که هم تلفن و هم مغز دوست عزیز داغ کردن! بعد تعریف و دوره کردن همه مسایل و ناراحتیام و شنیدن حرفای دوست نازنین، به دو تا نکته مهم پی بردم. اول این که بر خلاف تصور قبلیم این حالت هام چندان الکی و بی دلیل نیست و واقعا یه چیزایی هست! بعد هم اون قدرها که فکر می کردم مظلوم واقع نشدم و در مواردی خوب تو کاسه بعضیا گذاشتم و جوابشونو دادم! در نتیجه بعد از قطع کردن تلفن حس آرامش و دل خنک شدگی وافری بهم دست داد! شازده هم دیشب شهرستان بود و آخر شب برگشت. در نتیجه من قشنگ به حال خودم بودم! شام درست و حسابی نپختم، کلی وبگردی کردم و فیلم دیدم، شب هم نسبتا زود خوابیدم! و همه اینا باعث شده حالم بهتر بشه، اگه دوباره خرابش نکنن!!!

پ.ن1: از وقتی رانندگی می کنم هم مسئولیت هام زیاد شده، هم گشت و گذارام! بیشتر خرید های خونه رو  که قبلا به عهده شازده بود، خودم باید انجام بدم. عوضش می تونم راحت هر جا میخوام برم و به دوستام سر بزنم. هر دوش برام لذت بخشه! باید زودتر می رفتم دنبال رانندگی یاد گرفتن!

پ.ن 2: دوباره برنامه کاهش وزن رو که در گرمای تابستون به فراموشی سپرده شده بود، شروع کردم. باید این فکر فریبنده رو که چاق و بد هیکل نیستم بذارم کنار و ازدست این چند کیلو اضافه وزن خلاص بشم تا بیشتر نشده!