جای خالی آدم ها

جنگ ها هر چه قدر هم که طولانی باشند، بالاخره تمام می شوند. مردم به شهرهایشان بر می گردند. خانه هایشان را می سازند. مین ها را خنثی می کنند و جایش پارک می سازند؛ با درخت ها، فواره ها و تاب و سرسره. بالاخره هم از یاد می برند که این جا روزی روزگاری میدان جنگی بوده است.
اما چیزی هست که هیچ وقت ساخته نمی شود، جای خالیش را نمی شود با هیچ بنایی، درختی یا فواره ای پر کرد؛ جای خالی،خیلی خالی آدم ها...^*

به بهانه سالروز حمله عراق به ایران، به یاد تمام شهدا...

* از مقدمه کتاب نیمه پنهان ماه 12 شهید آبشناسان به روایت همسر شهید