دیدار دوست

بعد از چند ماه که می خواستیم همو ببینیم و برنامه مون هماهنگ نمیشد، بعد چند بار قرار گذاشتن و به هم خوردن و بالاخره قرار آخر رو گذاشتن، بعد خراب شدن یهویی ماشین من اول مسیر و معطلی زیاد و درست نشدنش و 2 ساعت عقب افتادن قرار، بالاخره دیروز من و بازیگوش همدیگه رو دیدیم! به محض دیدنش فهمیدم از قبل می شناسمش! ما سال اول دبیرستان تو یه مدرسه بودیم! بعدش من دبیرستانم رو عوض کردم تا رشته انسانی بخونم و دیگه هم رو ندیده بودیم، فقط چند باری ازطریق یکی از دوستان مشترک از احوالات هم با خبر شده بودیم. ساعت ازچهار گذشته بود که تو یه رستوران ناهار خوردیم با کلی حرف و خنده! بعدش پیاده روی برای هضم غذا و خرید از دست فروش های خیابون ولیعصر و قیمت گرفتن از بازار کامپیوتر و نشستن رو نیمکت های بولوار کشاورز و رسیدن به صحبت های اصلی! چیزی که خیلی مصرم کرده بود برای دیدن بازیگوش مشکلیه که مدتیه سربسته تو وبش ازش می نویسه و من یه حدسایی راجع بهش زده بودم، دوست داشتم حدسم اشتباه باشه ولی نبود. از خیلی چیزا حرف زدیم تا بالاخره بازیگوش گفت:"تو نمی خوای بپرسی مشکل من چیه؟!" گفتم:"نه! اگه بخوای خودت می گی دیگه!" شروع کرد به صحبت و گفت، خیلی چیزا رو گفت، گفت که هیچ کس باور نمی کنه، گفتم من باور می کنم، من مدتیه که دیگه همه چی رو باور می کنم... از میدون ولیعصر تا میدون انقلاب پیاده اومدیم و حرف زدیم. یعنی بیشتر بازیگوش حرف زد و من شنیدم.دیدن یه دوست وبلاگی که تو اولین دیدار باهاش احساس صمیمیت زیادی داشته باشی خیلی لذت بخشه و شنیدن غم ها و دردهایی که هیچ راهکار به درد بخوری برای حلش بلد نیستی تلخه، خیلی تلخ... از دیشب دلم پر غصه اس، تلخم و چهره مهربون دوستم از جلوی چشمام دور نمی شه. می دونم که هیچ کاری از دستم برنمیاد جز دعا و از همه کسایی که این جا رو می خونن هم می خوام برای آرامش دوست عزیزم دعا کنن...

پ.ن: به یمن و برکت برگزاری اجلاس سران جنبش عدم تعهد در تهران و تعطیلات 5 روزه ناشی از آن همراه با خانواده پدری و عمه کوچیکه انشاالله امشب عازم سفریم!

بعدا نوشت: بازیگوش گزارش این دیدار رو خیلی بهتر و کامل تر نوشته! برای اطلاعات تکمیلی برین این جا!!!