درس خواندن یا نخواندن، مساله این است؟!

از جمله مسائلی که برای من بسیار غیر قابل درکه، حساسیت عجیب و غریب مامان شازده روی درس بچه هاشه.یعنی یه چیزی می گم یه چیزی می شنوین! برای روشن شدن مطلب چند تا مثال می زنم: وقتی ما عقد کردیم شازده دانشجو بود. قرار بود یه سال عقد کرده بمونیم تا درسش تموم بشه اما یه ترم بیشتر طول کشید و عروسیمون شد اواسط ترم آخر شازده و ترم 5 من. موقع امتحانا مامان شازده بیشتر شبا زنگ می زد ببینه شازده درساشو خونده و برای امتحان آماده اس یانه!!! کلی هم نصیحتش می کرد که درساتو خوب بخون! این جریان رو با برادر شازده هم داشت. یعنی برادره عروسی کرده بود و دانشجوی فوق بود (یه مرد گنده عاقل و بالغ!) اون وقت کلا تو ایام امتحاناتش  دل مامانش مثل سیر و سرکه می جوشید و مدام نذر و نیاز می کرد که پسرش واحداشو پاس کنه! با وجود این که برادره خیلی هم درس خونه! یه بار که داشت از غصه هاش برای امتحانات پسرش می گفت من خیلی ریلکس گفتم حالا چرا این قدر شما حرص می خوری؟ بچه که نیست! خودش می خونه! نهایتش اینه که پاس نمی کنه ترم بعد دوباره می گیره! گفت: وای! نه! بچه ام کلی عقب میافته! فلان قدر باید شهریه بده و...! شازده هم خودش برام تعریف کرده تو ایامی که برای کنکور درس می خونده مامانش چه قدر گیر بوده و صبح کله سحر بیدارش می کرده که درس بخونه و خودش هم بیدار می مونده که حواسش به درس خوندن پسرش باشه! بعد این قدر گیر داده و فشار آورده که آخرش شازده چند ماه مونده به کنکور خسته می شه و تقریبا درس خوندن رو ول می کنه و با وجود این که درسش خیلی خوب بوده و معلم خصوصی های خوبی داشته، دانشگاه آزاد شهرستان قبول میشه. الان هم که شغل آزاد داره و هیچ استفاده ای از درسی که خونده نمی کنه! شازده یه برادر و یه خواهر دیگه هم داره. سر اینا هم این ماجراها ادامه داره. مامان شازده اون طوری که خودش می گه تو ایام امتحانات بچه هاش شبا از دلهره این که برای امتحان خواب نمونن اصلا درست خوابش نمی بره و این قدر حرص می خوره و گیر می ده تا امتحانا تموم بشه! طوری که من یه موقع واقعا دلم برای این دو تا می سوزه بس که بهشون می گه درس بخونین و هر چی می گن خوندیم و بلدیم ول نمی کنه و می گه دوباره دوره کنین!!! تمام درس ها رو هم باید ازشون بپرسه تا مطمئن بشه خوب بلدن! یعنی پای به پای بچه هاش درس می خونه و امتحان می ده حتی شدید تر!

حالا با این اوصاف برادر دومی شازده الان پیش دانشگاهیه و شما دیگه تا تهش برین! بماند که از اول سال تحصیلی چه قدر ما از درس خوندن و برنامه های مدرسه و غصه ها و نگرانی های مامان شازده برای قبول شدن پسرش شنیدیم، هر چی به کنکور نزدیک تر می شیم این بحث ها شدیدتر می شه! اینا برای پیش دانشگاهی حدود 9 میلیون هزینه کردن! شیوه مدرسه این جوریه که تا ده شب بمونن و زیر نظر معلم ها و طبق برنامه ریزی مشاور مدرسه درس بخونن.حالا این آخر کاری به این نتیجه رسیدن که شیوه مدرسه و برنامه ریزی هاشون اصلا خوب نیست! برای چند تا درس معلم خصوصی گرفتن و یه مشاور هم برای برنامه ریزی درسی، با قیمت های خیلی بالا! حالا اینا به کنار مامان شازده این قدر نگرانه و حرص می خوره که رسما داره مریض می شه!امشب ما اون جا دعوت داشتیم. من به دلایلی خیلی دپرس بودم و می خواستم برم یه جا یه کم دلم باز بشه. ولی وقتی رسیدیم برادر کنکوری معلم خصوصی داشت تا ده شب و ما رو سایلنت بودیم تا ایشون رفتن! بعد هم تا ساعت یک شب حرف درس و مدرسه و معلم و ... بود. خفه شدم دیگه! آخرش برگشتم به مامانش می گم برای چی این همه حرص می خورین؟ برای شازده این همه حرص خوردین آخرش چی شد؟ خوبه که تجربه شو دارین. بعد هم گفتم با این حرفا و کارا فقط استرس این بچه رو بیشتر می کنین. این الان به یه محیط آروم نیاز داره. بذارین هر جور خودش راحته درس بخونه...

حالا اینا در شرایطیه که برادر کوچیکه منم پیش دانشگاهیه! می ره مدرسه و میاد و خودش درسش رو می خونه و کسی کاری به کارش نداره! تا حالا چندین بار مامان شازده ازم پرسیده برادرت چی کار می کنه؟ چه جوری می خونه؟ کدوم آزمون رو می ده؟ ... منم هر بار می گم نمی دونم!!!

مامان من برعکس مامان شازده اصلا روی درس خوندن من و برادرام گیر نبوده. همیشه گفته ایمان و اخلاقتون از همه چی برای من مهم تره. موقع کنکور هم بهمون می گفت انشاالله اگه دانشگاه رفتن خیر و صلاحتونه ، قبول بشین. هیچ وقت هم خبری از درس پرسیدن و معلم گرفتن و این حرفا نبوده. با این وجود شکر خدا من و برادر بزرگم (بابای سه قلوها) هر دو دانشگاه سراسری قبول شدیم. برادر دومیم هم که زیاد درس خون نبود و همه هم اینو پذیرفته بودیم، دانشگاه آزاد یکی از شهرهای حومه تهران قبول شد. برادر کوچیکه خیلی درس خونه و مدام سرش تو کتابه. ما هم زیاد کاری بهش نداریم و امیدواریم یه رشته و یه دانشگاه خوب قبول بشه!

حالا جدای از این مسائل یه تفاوت فرهنگی خیلی بزرگ دیگه بین ما اینه که مامان من همیشه سعی می کرد ما رو مستقل و خود ساخته بار بیاره. کلا خبری از لوس کردن و لی لی به لالا گذاشتن تو خانواده ما نبود که الان اثر مثبتشو تو زندگیم می بینم و از مامانم ممنونم. ولی تو خانواده شازده برعکسه. برای روشن شدن مطلب فقط یه چیز می گم. مامان شازده هنوز برای پسر پیش دانشگاهی و دختر دبیرستانیش صبحانه لقمه می گیره!!! استدلالش هم اینه که اگه براشون لقمه نگیرم نمی خورن و سردرد می گیرن و ...!!! تا اواخر سنین دبستان هم نصف غذاشون رو دهنشون می ذاشت و می گفت اگه من بهشون ندم خوب نمی خورن!!! چند بار خیلی محترمانه گفتم مامان جون اینا بزرگ شدن عقلشون می رسه، گرسنه شون باشه خودشون می خورن! این همه دلسوزی هم خوب نیست! 

حالا یه کم راحت شدم! چیه خوب؟! این همه میاین پشت سر فامیل شوهراتون حرف می زنین بذارین یه بار هم من بگم! اشکالی داره؟!

پ.ن: ببخشید که طولانی شد! تازه خیلیاشو نگفتم!

بعدا نوشت: لطفا بیاین اینجا و پای این درخواست رو امضا کنین. برای شفای مادر دوست عزیزمون فندق 50 کیلویی.