در احوالات خانم همسایه

اواخر بهار بود که همسایه های واحد روبرویی مون رفتن و یه پیرزن تنها که خواهر بزرگ خانم صاحبخونه اس به جاشون ساکن شد. یک پیرزن قبراق که فوق لیسانس ادبیات داره و دبیر بازنشسته اس. شوهرش که استاد دانشگاه بوده فوت کرده و بچه هم نداره. ظاهرش نشون می ده شیرین بالای هفتاد سال رو داشته باشه. بار اولی که دیدمش و سلام و علیک کردیم, پیشاپیش از این که به خاطر دو تا بچه کوچیک همسایه پر سر و صدایی خواهیم بود عذرخواهی کردم!

این خانم همسایه شخصیت خیلی جالبیه! از اون پیرزن های خیلی شیک و آلامده که موهای یه دست سفید داره, ناخناش معمولا لاک زده اس, یه ماشین مدل بالا داره که با دستکش سفید می شینه پشتش رانندگی می کنه, تو تابستون صندل می پوشید با پای لاک زده و الان پالتوی سفید با کلاه و شال مشکی توری بافت! در واقع از نظر ظاهر و پوشش خیلی با من متفاوته و هر بار که منو با چادر و در حالی که خانم کوچولو بغلمه می بینه, ابراز نگرانی می کنه که مواظب باشم تا نخورم زمین!!!

به بچه ها خیلی ابراز علاقه می کنه و تحویلشون می گیره. چند بار که موقع ورود و خروج همدیگه رو دیدیم خواهش کرده خانم کوچولو رو بدم بغلش و با محبت چسبونده به خودش. با گل پسر هم همیشه خیلی گرم سلام و احوال پرسی می کنه!

چند شب پیش که شازده سفر بود, یه سر رفتم دم خونه شون که برام تراولم رو خرد کنه. اصرار کرد بیام تو تا خانم کوچولو سردش نشه. خونه اش خیلی جالب بود. تمام دیوار بزرگ روبرو رو با قاب های مختلف پر کرده بود, طوری که انگار با عکس و تقدیرنامه کاغذ دیواری شده باشه! تا بره تو اتاق و برگرده من با کنجکاوی یه نگاهی به قاب ها انداختم! بزرگترینشون علامت زرتشت بود و بعد هم یک پرچم با نشان شیر و خورشید! یادم اومد که روز عید غدیر در جواب تبریک یکی از همسایه ها گفته بود:"من فقط یه عید دارم, اونم عید نوروزه!" 

خلاصه زود از اتاق بیرون اومد و از اون جایی که خونه اش نیمه تاریک بود و من هم دم در ایستاده بودم, عملیات وارسی قاب ها چندان موفقیت آمیز نبود! یه دسته اسکناس دو تومنی آورد و پنجاه تومن از توش جدا کرد و داد دستم و اصرار کرد که خودم هم دوباره بشمرم. بعد که ازش تشکر کردم و عذرخواهی  بابت دادن زحمت, با اعتماد به نفس تمام گفت:" خواهش می کنم! شما هم جای خواهر من! هیچ فرقی با خواهر برام نداری!!!" خیلی خودمو کنترل کردم نخندم!  لبخند زدم و گفتم :"شما لطف دارین!" حدودا هم سن و سال مادربزرگ منه, اون وقت منو جای دخترش هم نمی بینه, مثل خواهرش می دونه! نفهمیدم سن خودشو خیلی پایین تر حساب کرد یا مال منو خیلی بالاتر؟! بعد که اومدم خونه یادم اومد یه بار هم که شازده بهش گفته بود:"هر وقت کاری داشتین به من بگین, تعارف نکنین, منم مثل پسرتون", خانم همسایه در پاسخ گفته بود:"شما بزرگواری! شما جای برادر منی!!!"

یعنی دوست دارم منم که پیر شدم همین قدر "خود جوان بین" باشم!!!

+ در آستانه شروع خانه تکونی ها, خوندن این وبلاگ رو که حاصل زحمات یکی از دوستان خوبمه بهتون توصیه می کنم: "لذت کمتر داشتن"