430. سی و دو

بعد از سی سالگیم رو یه جورایی دوست دارم. دهه چهارم زندگی بر خلاف اون چیزی که از قبل تصور می کردم، دل چسبه! حتی دل چسب تر از دهه سوم با اون همه شور و هیجانش! یه جور بلوغ و پختگی داره.

 گذشت زمان و کسب تجربه های مختلف یادت می ده دست از یه سری تلاش های بیهوده و جنگیدن های بی حاصل برداری و یه مسایلی رو با وجود ناخواستنی بودنشون بپذیری. بعضی خوش باوری ها رو کنار بذاری و با روی بی رحم زندگی جدی تر مواجه بشی. قدر الانت و وجود عزیزانت رو بیشتر بدونی. اهمیت چیزایی که یه زمانی برات خیلی مهم و اساسی بودن از بین بره و بری به سمت هدف های مهم تر و متعالی تر...

همینه که وقتی به حالا و این روز هام دقیق نگاه می کنم می بینم ظاهرش خیلی متفاوته با چیزی که ده پونزده سال پیش مد نظرم بود. خیلی فرق داره با رویاها و آرزوهای دور و دراز اون وقتام!  با این وجود دوستش دارم و پذیرفتمش و این پذیرش که سخت هم به دست اومده برام ارزش منده. باعث شده تا حد زیادی دست از جنگیدن های بی ثمرم بردارم و آرامش بیشتری داشته باشم.  این از خاصیت های خوب بالا رفتن‌ سن و ساله!

البته تا این پختگی و پذیرش در وجودم کامل و عمیق شکل بگیره، زمان بیشتری لازمه. شاید بایدچهل سالگی رو رد کنم و  به دهه پنجم برسم!

نمی دونم‌ اینایی که گفتم برای پست تولد مناسب بود یا نه؟!  به هر حال من امروز سی و دو ساله شدم!