جنبه خوب ماه رمضان امسال، برگشتن به زندگی عادی بعد دو سال رمضان کرونا زده! رفتن به مهمونی های افطار، میزبان افطاری شدن و حضور در مراسم شب های احیا در مسجد.
جنبه غیر خوبش، حضوری شدن کامل مدارس بعد دوسال عدل از روز اول ماه مبارک و در نتیجه کم خوابی و خواب تکه تکه به خاطر فرستادن بچه ها به مدرسه، خستگی مدام و از دست دادن شب بیداری های دل انگیز ماه رمضان!
جنبه بدش، بی حس و حالی و ضعف بی سابقه خودم به خاطر به هم ریختگی های هورمونی و کم خوابی هام که روی حال هم معنویم اثر گذاشت و حس و حال ابوحمزه و افتتاح و مناجات های شبانه رو کم کرد.
جنبه متفاوتش، توفیق خواندن بیشتر نمازهای ظهر و عصر در مسجد به خاطر هم زمانی ساعت تعطیلی خانم کوچولو با اذان ظهر و مسجدی که چند کوچه بالاتر از مدرسه شونه، مراسم روز قدس و شروع کردن پروژه ای که بیش از یک سال تو فکرش بودم و زمانی که کلا ازش قطع امید کرده بودم، بعد از توسل به حضرت خدیجه در روز وفاتشون راهش باز شد و امیدوارم به لطف خدا نتیجه مطلوب برسه.
حالا ماه رمضان امسال با تمام جنبه های مثبت و منفی و متفاوتش رسیده به انتها و با وجود همه کم کاری ها و بی حس و حالی هام امید دارم به رحمت و فضل خدا که تو این روزهای آخر با یه توشه کامل از خیر و برکات این ماه بدرقه ام کنه!
طاعات و عباداتتون قبول رفقا
پیشاپیش عیدتون مبارک!
بیست و هشتم ماه مبارک رمضان
این ماه رمضان، تنهاترین رمضان عمرم رو تجربه کردم! بدون هیچ مهمانی که به برای افطار به خونه مون بیاد، بدون این که به جز یک افطاری به خونه پدری بریم و بدون حضور شازده در بیشتر روزها.
شاید همین تنهایی و بعضاً دلتنگی های همراهش بهترین فرصت بود برای فکر کردن، برای دوره کردن خودم و برای دنبال حال خوب گشتن، چیزی که تو این ماه بیشتر از همه وقت امکان به دست آوردنش هست!
حالا به وقت خروج از ماه مبارک با امید آمرزیده شدن و بهره مندی از خیر و برکاتش و حال خوبی که سخت به دنبالش بودم، آرزوی داشتن حال خوب رو برای همه مسلمانان و روزه داران دنیا دارم. مسلمین داغدار افغانستان، مسلمانان زیر موشک در فلسطین و همه مسلمانان مظلوم جهان. به امید دورانی که حال همه مردم دنیا خوب باشه، حال دنیا خوب باشه...
«اللهم عجل لولیک الفرج»
عیدتون مبارک رفقا!
به وقت سحر عید فطر
دارم آروم ترین شب هفته رو تجربه می کنم. بچه ها بعد از چند شب دیر _خیلی دیر!_ خوابیدن، در اثر خستگی و از اون مهم‌تر تشر زدن های شازده که بعد چند شب برگشته خونه، زودتر از شب های قبل خوابیدن و خود شازده هم از خستگی بیهوش شده!
من مفاتیح باز کردم و دعای مجیر خوندم. بعد اومدم تو آشپزخونه مشغول تمیز کاری و درست کردن سحری شدم، به خواست بچه ها ماکارونی. پیاز و گوشت و رب رو تفت دادم و بهشون نمک و ادویه زدم، آب رو گذاشتم جوش بیاد و ماکارونی ها رو نصف کردم ریختم تو قابلمه و حین انجام کارام هی زیر لب زمزمه کردم یا امام حسن مجتبی، یا کریم اهل بیت، درددل گفتم و هر دعای خیری به ذهنم خطور کرد برای همه مردم خواستم، به امید اجابت و یه حال خوب برای دلای همه مون.
یا امام حسن مجتبی یا کریم اهل بیت مددی...
عیدتون مبارک رفقا! التماس دعا.
رسیدیم به آخرین غروب ماه مبارک، بساط افطار آخر رو آماده می کنم و یه بغضی می‌شینه ته گلوم. زود گذشت، مثل هر سال. حالا ماه خدا داره بساطش رو جمع می کنه و من دل تنگ تمام لحظات نابش می شم، دلتنگ سحرها و افطارهاش، دلتنگ دعاها و آرامشش، دلتنگ... کی می دونه تا رمضان سال آینده چی می شه و چه طوری می شه، مثل همین ماه رمضان در قرنطینه امسالمون که سال گذشته اصلا تو تصورمون هم نمی اومد! هر چند همین تو خونه موندنش خوب بود. روزه گرفتن راحت تر شد و باز هم تونستم شب های قشنگش رو تا سحر بیدار بمونم، خلوت کنم و فکر کنم... شاید همین بود که من رو متوجه این کرد که تمام گرفتاری های سخت یکی دو سال اخیرمون چه قدر برام خیر داشته. که همون چیزایی که ازشون شاکی بودم و به خاطر برطرف شدنشون شدیدا مشغول دعا، باعث شد از خیلی چیزا کنده بشم و به خدا نزدیک تر، که شاید حالا دارم یه جورایی به آرامش بعد طوفان می رسم. بعد خدا رو از ته دل شکر کنم به خاطر تمام این مشکلات و ازش معذرت بخوام به خاطر بی صبری ها و شکایت هام...
تو این آخرین شب مهمونی ازتون خیلی التماس دعا دارم رفقا.
عیدتون مبارک و دلتون خوش!
دعای جوشن کبیر امسال به نظرم چه قدر قشنگ تر و دوست داشتنی تر میاد، دلم می خواد تک تک اسامی و صفاتی که از خدا تو این دعا اومده، ببلعم و بشه جزیی از وجودم، مهربونی و بخشندگیش، لطف و رحمتش، علم و قدرت بی انتهاش... بخونم و فکر کنم و بیشتر از قبل باورشون کنم. باور کنم که تو این روزای سخت که فشار و نگرانی و ناراحتی و تنهایی از همه جا رو دل آدما تلنبار می شه، خدایی که چنین اوصاف بی نظیری ازش ذکر شده، همه چی رو می دونه و حواسش به ما هست! و چه آرامشی از این بالاتر؟؟؟
خدا رو هزاران هزاران مرتبه شکر به خاطر نعمت وجود این شب ها، به خاطر رحمتش که تو این شبا بیشتر از همیشه سمتمون روانه می کنه، آغوشش که بازتره از همیشه اس و مرهم درد دل هامونه...
خیلی التماس دعا رفقا!
به وقت شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان