قصه ما به ده رسید...

حتما تجربه کردین که غذاهایی مثل خورشت و آبگوشت, هر چی بیشتر سر اجاق بمونن و قل بخورنن, جا افتاده و خوش طعم تر می شن. به نظر من رابطه ها هم می تونن همین جوری باشن. هر چی یه رابطه طولانی تر بشه, عمیق تر می شه و محکم تر!

درسته که روزای اول زندگی مشترک,هیجان و جذابیتش زیاده, اما کشمکش و ناهماهنگی هم فراوون داره!  گذشت سال ها, به دو طرف سازش و گذشت یاد می ده, صبورشون می کنه و خلاصه زندگی کردن رو یادشون می ده! برای همین حالا که زندگی مشترکمون زیر یک سقف ده ساله شده, خوشحالم و راضی! و شاکر لطف خدا که تونستیم دیشب ده سالگی زندگیمون رو جشن بگیریم, هرچند ساده و مختصر!

البته منکر این نیستم که گاهی دلتنگ سرخوشی و کم مسئولیتی و فراغ بال سال های اول می شم!

جا داشت که برای دهمین سالگرد عروسیمون سنگ تموم بذارم و یه مهمونی درست و حسابی بگیرم. دوست داشتم اما با بچه کوچیک و یه خونه درهم و برهم و دست تنها, واقعا حس و حالش نبود! اینه که دیشب که قرار بود مهمون خونه مامانم باشیم, به پیشنهاد شازده شام گرفتیم بردیم اون جا و به زن داداشم زنگ زدم اون ها هم بیان که زحمت کیک رو هم کشیدن. دور هم شام خوردیم, کیک آوردیم, عکس انداختیم و سه قلوها هم کلی دست زدن و آواز خوندن که عمه عروس شده, عمه دادماد شده!!! برعکسش خانم کوچولو و گل پسر اصلا رو مود نبودن و نوبتی بساط گریه زاری راه انداختن و حتی نذاشتن یه عکس چهارنفره به درد بخور بگیریم!

اما در نهایت شب خوب و خاطره انگیزی شد و بالاخره بعد پنج سال خیلی سورپرایزانه کادوی سالگرد ازدواج گرفتم و خودم هم برای اولین بار برای شازده هدیه سالگرد خریدم! خوب اگر هر سال, هر سال برای هم کادو بگیریم که دیگه این قدر هیجان نداره!!!