دود این شهر مرا از نفس انداخته است/ به هوای حرم کرب و بلا محتاجم

محرم میاد. تکیه ها برپا شدن, پرچم سیاه ها زده, اعلانات مراسم عزاداری نصب... و دلی که محرم گذشته تو مجالس عزا لرزید و زیارت خواست و چند روز بعد از عاشورا خیلی غیر منتظره و بی مقدمه راهی کربلا شد و یه تکه اش اصلا از شب آخر مهمون بودن پیش ارباب که دوست داشت تموم نشه هرگز و اون وداع جانانه, جا موند برای همیشه کنار ضریح شش گوشه, امسال خیلی بی قرارتره و خیلی منتظرتر برای خدمت دوباره تو مجالس آقاش و روضه گوش دادن و سینه زدن و گریه های از عمق وجود...

و پرنده شده و مدام پر می کشه سمت حرم کربلا...

+ تو این روزا و شبا اگه دلی لرزید و چشمی به اشک نشست, صاحبش ما و باقی دوستان رو از دعای خیرش بی نصیب نذاره.