احوالات رمضانی امسال

خیلی بده که ماه رمضان باشه و نتونی روزه بگیری. نیمه و عید رمضان رسیده و بر خلاف هر سال نه شور و شعفی دارم نه حس خاصی! فقط چند روز روزه گرفتم که روزهای بعدش یا تهوع داشتم یا سردرد و گرفتگی عضله و این شد که از ادامه دادنش ترسیدم. نه به خاطر خودم که شیرینی روزه به اینا می ارزه, به خاطر جیقیلم که نکنه آسیبی بهش برسه. بدتر این که می دونم سال دیگه هم بچه ام مطلقا شیر خواره اس و نمی تونم همه روزه هامو بگیرم... سر گل پسر اوضاع بهتر بود. چون تو ماه رمضون به دنیا اومد و من تا قبل زایمان با اجازه دکتر که گفت بچه رشدش رو کرده و کامل شده, یک روز در میون روزه گرفتم. سال بعدش هم که گل پسر غذاخور شده بود و فقط به شیر وابسته نبود, تونستم همه روزه هامو بگیرم.

امسال نه سحرش برام عطر و طعم داره و نه افطارش. شایدم مشکل از منه که اگه روزه نباشم حس و حال معنوی رمضان رو هم چندان نمی تونم درک کنم! حالا می تونم یه کم حال کسایی رو که به خاطر بیماری سال هاس نمی تونن روزه بگیرن و در حسرتش موندن بفهمم...

خدایا به حق این روز عزیز لذت ماه رمضان رو از هیچ کدوم از بنده هات نگیر.

عیدتون مبارک. انشاالله به حق مولود کریم این روز همه دوستان حاجت روا بشن.