تبریکات قند و عسلی!

عمیقا دلم می خواست گل پسر بغلم کنه, بوسم کنه و بگه مامان روزت مبارک! ولی هر چی منتظر شدم شازده اقدامی نکرد تا این کارو به گل پسر یاد بده! برای همینم خودم به پسرم گفتم:" عزیزم می دونی امروز چه روزیه؟ امروز روز مادره. بچه ها مامانشو بوس می کنن و می گن مامان جون روزت مبارک. حالا تو بگو!" گل پسرم هم بوسم کرد و گفت:"مامان روزت مبارک" بعد هم که دید من خیلی هیجان زده شدم, پشت سر هم می گفت:"مامان روزت مبارک"! دیگه کله قندی بود که تو دل من آب می شد!

امروز نشسته بودم پای تلفن و  به خیلی ها تلفن کردم تا به بهانه روز زن حال و احوالی کنیم و صداشونو بشنوم. به همسفرای کربلا, چند تا از دوستای وبلاگی و معلم رانندگیم. کلی انرژی مثبت گرفتم ازشون. معلم رانندگیم که حسابی تحویل گرفت و معلوم بود خیلی خوشحال شده. همه اش گفت تو خیلی مهربونی, شرمنده ام کردی... از بس که من این بنده خدا رو جز دادم تا رانندگی یاد گرفتم خیلی بهش احساس دین دارم! روز اول عید هم برای تبریک سال نو بهش زنگ زده بودم. دیگه بیش از پیش به این نتیجه رسیدم که ما با این تبریکای پیامکی داریم به خودمون ظلم می کنیم!

و این طور که از شواهد و قرائن پیداست امسال هم چونان سال های گذشته از هدیه روز زن خبری نیست و این سوال فلسفی برای من به وجود اومده که آیا من فقط در چند سال اول ازدواج زن بودم؟؟؟!!! الان چیم اون وقت؟!

بعدا نوشت: وقتی رفتیم برای مادرهامون هدیه بخریم شازده هدیه منم خرید. یه مانتو و یه دستبند استیل. نوشتم که بعدا مدیون شازده نشم!