کربلایی گلی

این سفر بهترین سفر عمرم بود.  

به قطعات بهشت روی زمین خاکی پا گذاشتم و ناب ترین حس های دنیا در وجودم رخ داد.

با همراهی کاروان و همسفرها و هم اتاقی های بی نظیر که  از همراهیشون بسیار لذت بردم و کلی درس ازشون گرفتم.

برگشتم ولی دلم بدجور جا مونده...

بخوام بنویسم مثنوی هفتاد من کاغذی می شه که نه من حوصله نوشتنش رو دارم نه شما حوصله خوندنش رو! انشاالله قسمت همه تون بشه.

پنج شنبه ساعت سه صبح رسیدم و تا حالا دسترسی به نت نداشتم.  اون جا به یاد همه تون بودم و به نیابت ازتون زیارت کردم. خدا قبول کنه.