مادر بد...

قبل از این که مادر بشم، تو دوران بارداری و اوایل به دنیا اومدن گل پسر فکر می کردم می تونم مادر خیلی خوبی باشم، با حوصله و مهربون، کلی با بچه ام سر و کله بزنم و بازی کنم، کلی چیز یادش بدم، مقابل رفتارهای بدش صبور باشم... ولی واقعیت اینه که من همچین مادری نیستم، کم حوصله ام، اون قدر که باید برای پسرم وقت و انرژی نمیذارم، زود از کوره در می رم، گاهی پسرم ازم می ترسه، گاهی بدجور دعواش می کنم... من هیچ شباهتی به اون مادر دوست داشتنی توی ذهنم ندارم، از دست خودم کلافه ام، دلم برای پسرم می سوزه، عذاب وجدان دارم  نگرانم برای آینده بچه ای که مادرش منم و برای آینده خودم، می ترسم روزی برسه که پسرم منو نخواد، دوستم نداشته باشه...

برای از پوشک گرفتن گل پسر واقعا مستاصل شدم. هیچ رفتاری جواب نمی ده. مساله دستشویی رو کامل می فهمه. نمی دونم لجبازی می کنه یا تنبلی یا...