529

یه بنده خدایی هست از عروس های فامیل شازده، که با وجود گرم و صمیمی بودنش انرژی منفی ای که از خودش ساطع می کنه  خیلی بالاس، نمی شه پای صحبتش بشینی و ناله و شکایت نشنوی! یادمه اولین باری که اومده بود خونه ی ما و هنوز چندان با هم صمیمی نشده بودیم تمام  وقت از مشکلاتش با شوهر و فامیل شوهرش حرف زد! و خیلی برای من عجیب بود که کسی تو اولین برخورد نزدیک، همه ی مشکلات و ناراحتی هاشو رو کنه! بعد ها شرایط طوری شد که رفت و آمدمون بیشتر شد و هربار این داستان به شکلی ادامه داشت. بارداری خانم کوچولو با بارداری اول اون  هم زمان بود و کلا تو همه ی دیدارهای اون مدت علاوه بر ناله های معمولش از شوهر و خانواده اش یا حرفش سختی ها و بدحالی های ناشی از بارداری بود یا ضعف بعد زایمان و بعد هم سختی های بچه داری! 

من اوایل سعی می کردم بهش بفهمونم نگاهش زیادی منفیه و نباید این قدر روی جنبه ی بد مسائل کلید کنه و هر کس یه مشکلاتی داره ولی هیچ فایده ای نداشت و آخرش یه جورایی محکوم می شدم به عدم درک داشتن! اینه که کلا بی خیال شدم و در عوض ارتباطم رو کمتر کردم، چون اصلا حوصله ی دریافت انرژی منفیش رو نداشتم!

دیشب تو مراسم ختم یکی از اقوام بعد مدت ها دوباره همصحبت شدیم، همراه دو تا خانم دیگه که همگی تو یه رده ی سنی هستیم. متولد نیمه ی اول دهه شصت. حرف سن و سال که شد اونا زدن تو این خط که سنمون رفته بالا و داریم پیر می شیم و این صحبتا. بعد هم دوست مزبور گفت:«من هر وقت عکسای عروسیم رو می بینم غصه ام می گیره و به شوهرم میگم حیف چه جوون بودم. حالا از بین رفتم و پیر شدم!!!» یعنی دقیقا عکس کاری که من همیشه انجام می دم! چی؟ یه موقع زل می زنم به چند تا عکسی که از عروسی مون رو دیوار اتاق خوابه و به شازده می گم:«ماشاالله می بینی من روز به روز بهتر می شم! جاافتاده شدم قشنگ تر شدم! مثل قالی کرمون!!!!!» _به قول شازده اعتماد به سقف دارم من!_  اینو اون جا هم تعریف کردم و کلی خندیدیم!

خلاصه این که می خوام بگم نگاهی که آدم به خودش و زندگیش داره مهم ترین عامله تو احساس خوشبختی و شادابی یا برعکس حس بدبختی و بیچارگی! و این که ما هر نگاهی به خودمون داشته باشیم ناخودآگاه اون رو به دیگران هم القا می کنیم.

پس یه کم بیشتر قشنگیای زندگی رو ببینیم و خدا رو بابتشون شاکر باشیم و بیشتر خودمون رو دوست داشته باشیم تا زندگی شیرین تر بشه رفقا! 

اینم از نصیحتای مادربزرگانه ی بنده! باشد که همگی رستگار شویم!