477.پیر نشی جوون

فایده ی دعایی که قدیمیا واسه جوونا می کردن رو درست نمی فهمم: «پیر شی جوون!» اصلا خاصیت پیر شدن چیه؟! هزار جور درد و ناراحتی، آلزایمر، زمین گیری، محتاج دیگران شدن و گاهی هم منفور و فراموش شدن ... شایدم پیر شدنای قدیم فرق داشت با حالا، قطعا فرق داشت!

این مدل پیر شدن های امروزی رو نمی خوام. این که مثل مامان بزرگای مرحوم شازده و  مامان بزرگ پدری خودم سالای آخر عمرم زمین گیر بشم و واسه کوچکترین و شخصی ترین  کارهام محتاج دیگران. 

امروز رفته بودیم دیدن مامان بزرگ.چند روز پیش یه عمل جراحی داشت و حالا بی حال و پف کرده افتاده بود روی تخت. اون اوایل که زمین گیر شده بود هر وقت می رفتم دیدنش، می‌گفت دعا کنین خدا زودتر منو ببره. من هر بار می گفتم دور از جونتون، ولی ته دلم به زنی که یه زمانی مظهر اقتدار و استقلال بود و همه ازش حساب می بردن، حق می دادم نخواد تو وضعیتی باشه که حتی نتونه بره دستشویی و مجبور باشه با اون همه وسواس نجس پاکی که قبلش داشت تن بده به پوشک شدن...

آقا جون هم تو اتاق کناری خواب بود، خیلی لاغر و ضعیف شده و این چند بار آخری که رفتم خونه شون همیشه خواب بوده و منو ندیده، هرچند فرق زیادی هم به حالش نداره چون معمولا نمی شناسدم و من هر بار با شوخی و خنده براش توضیح می دم که دختر سومین پسرشم و نوه هفتمش! آقاجون هم می خنده و حرفامو تکرار می کنه و من نمی فهمم که بالاخره شناخته یا نه. 

هر وقت که بچه ها رو می برم پارک و یه پدربزرگ با حوصله می بینم که دست نوه شو گرفته و آورده پارک، یاد بچگی هام می کنم که آقاجون نُه تا نوه شو  راه می وانداخت و می برد پارک. کلی پیاده می رفتیم، تو راه برامون شعر می خوند و از تو جیب همیشه پر از خوراکیش بهمون آجیل و شکلات می داد. همه مونو سوار چرخ و فلک می کرد و واسه مون بستنی می خرید. چه حوصله ای...

واقعا خاصیت این دعا چی: «پیر شی جوون»؟؟؟