429. در احوالات پیاده روی صبحگاهی

با تلاش بسیار برای غلبه بر خوابالودگی و رخوت اول صبح و در راستای عمل به برنامه های سال جدید، بعد رسوندن گل پسر به مدرسه، می رم پارک‌ برای پیاده روی. اون وقت نمی دونم چه مرضی میافته به جونم که به جای لذت بردن از هوا و منظره پارک، یهو تمام خاطرات بد سال های پیش میاد جلوی چشمم و حالم می ره به سمت گرفته شدن اساسی! هر چی هم سعی می کنم فکرمو منحرف کنم به سمت چیزای دیگه، نمی شه که نمی شه!

پیاده روی کردن رو ول می کنم و بر می گردم خونه. چای دم می کنم و با نون‌ بربری و کره و  عسل می زنم بر بدن! بعد هم تا بیدار شدن خانم کوچولو یه چرت دل انگیز می زنم! 

شیطونه می گه کلا بی خیال پیاده روی صبحگاهی بشم و بعد از مدرسه بردن گل پسر بیام‌ به ادامه خوابم‌ برسم! اعصابم بیشتر سر جاش می مونه!