امشب آسمان به زمین نزدیک است...

همه ی ساله و این یک شب, شبی که شب آرزوهاس! شبی که فاصله زمین و آسمون کم می شه و فرشته ها نزدیک ترن و آماده تر برای به اجابت بردن دعاها و خواسته ها...

دارم به آرزوهام فکر می کنم. این که چی دوست دارم و چی می خوام. بر خلاف سال های قبل آرزوهای مادیم زیاد شدن امسال! دلم خونه بزرگ تر می خواد و ماشین بهتر و بعد چند ماه خراب بودن گوشیم یه گوشی از نوع خیلی خوب و گرون تومنی! عیبش چیه؟ از لطف و کرم خدا که کم نمیاد! من می خوام و امید دارم که بگیرم!

ولی بیشتر از همه, می خوام که شاکر باشم, شاکر بودنِ با رضایت. از خدا می خوام که چشمامو باز نگه داره تا نعمت های ریز و درشتش رو خوب ببینم و کم تر از نداشته هام یاد کنم و غر نزنم به خاطرشون! تو خاطرم نگه داره که دنیا فی نفسه محل آسایش نیست, محل گذره همراه با سختی ها و کمکم کنه راحت تر مشکلات رو بپذیرم و باهاشون کنار بیام...

دعا می کنم برای خیل کثیری از آدم های اطرافم که مشکلات بزرگ و طاقت فرسا دارن. برای حل مشکلاتشون و آرامش درونشون...

و خدایا من امشب ازت قلبی رو می خوام که با یاد تو آروم باشه. "الا بذکر الله تطمئن القلوب"

در راس همه دعاهای امشب "اللهم عجل لولیک الفرج"

التماس دعا رفقای نازنین!