روی دور تند

این روزا انگار یکی زندگیم رو گذاشته روی دور تند! ازصبح تا شب بدون این که کار خاص و ویژه ای انجام بدم, دور خودم می چرخم و اصلا نمی فهمم صبحم چه جوری به شب می رسه!

وجود دو تا بچه, یکی پنج ساله و یکی شش ماهه و رسیدگی و انجام کارهای مربوط بهشون اون قدر هست که با اضافه کردن انجام کارهای روتین و ضروری خونه, فرصت دیگه ای برام باقی نمونه! خصوصا که خانوم کوچولو روز به روز وابستگی و چسبندگیش به من بیشتر می شه و اجازه نمی ده که از کنارش تکون بخورم! وضعیت این جوری ادامه پیدا کنه, باید مثل کانگوروهای مادر یه کیسه به خودم وصل کنم و خانوم کوچولو رو بذارم توش که همیشه همراهم باشه!!!

علاوه بر این ها روند وزن گیری خانوم کوچولو هم مدتیه کند شده. بعد کلی پرس و جو دکترش رو عوض کردم و دکتر جدید هم چندین مدل مکمل برای هر دومون تجویز کرده. در کنار این باید غذاهای کمکیش رو هم مقوی تر و بیشتر کنم که در نتیجه روزی یکی دو مرتبه مراسم پختن غذای مخصوص و بعد از اون فرو کردنش تو حلق خانوم کوچولو با آداب مخصوص تر رو دارم!

و البته که دخترکم همین جور داره شیرین تر و خواستنی تر می شه و دلم نمیاد هیچ فرصتی رو برای بازی کردن باهاش و لذت بردن ازش از دست بدم!

در نتیجه تمام این حرف هاس که فرصتم برای سر زدن به وبلاگ دوست داشتنیم که زمانی نه چندان دور از اولویت های اصلیم بود بسیار کم شده. همین طور برای خوندن وبلاگ های دوستان و کامنت گذاشتن براشون! چه پست ها که تو ذهنم نوشتم و می نویسم اما فرصت تایپ و انتشارشون رو پیدا نمی کنم! دیگه شما دوستان کم پیدایی های منو به بزرگی خودتون ببخشین!

تو این اوضاع واقعا خوشحالم که ازقبل تولد خانوم کوچولو کارم رو تعطیل کردم! یکی از درست ترین تصمیماتم بوده که بابتش نه پشیمونم و نه حسرت می خورم! همین جوری نه به خواب و استراحت درست و درمون می رسم, نه به خیلی از کارایی که دوست دارم انجامشون بدم و نه حتی اون جور که کاملا مطلوبم باشه به بازی و سر و کله زدن با هر دو تا بچه هام!

مدت هاست می خوام برای خودم یه مانتوی خوشگل طبق سایز و سلیقه ام _که تو مغازه ها پیدا نمی شه_ بدوزم, چندین جلد کتاب نخونده دارم که گوشه کمد دارن خاک می خورن, کلی کیک و شیرینی و غذای جدید هست که دوست دارم امتحانشون کنم... اما دریغ از وقت فراغت کافی!!!

+ از کامنت های محبت آمیزتون برای پست قبل خیلی ممنونم.