چیزی به مراتب بالاتر از سنگ پای قزوین!

چند روز پیش یهو یاد کار و کاسبی کرده بودم و همکار و رییس قدیمی آقای وکیل! پیش خودم فکر کردم چه قدر بی معرفته که این همه از من کار کشید, اون وقت تو این مدت یه تماس نگرفت احوالی بپرسه و یه تبریک خشک و خالی برای تولد خانوم کوچولو بگه! بعد آخر شب که ازبیرون برگشتیم دیدم هم شماره اش رو تلفن خونه افتاده هم رو موبایلم! منم سرخوش فکر کردم تا اینا از ذهن من گذشت بهم زنگ زده! و صد البته هم مطمئن بود برای احوال پرسی و تبریک تماس گرفته! فردا صبحش که داشتم تو پارک قدم می زدم بهش زنگ زدم. اما زهی خیال باطل! نه تبریکی نه چیزی زود رفت سر اصل مطلب که چی؟! "من می خوام یه وام بگیرم, تو فامیلامون هم چند نفری هستن که شغل های دولتی خوب دارن و می تونن ضامنم بشن, اما نمی خوام بهشون رو بیاندازم. می خواستم شما بیاین ضامنم بشین!!! با همسرتون صحبت کنین اگه از نظر ایشون ایرادی نداشت تا امروز عصر بهم خبر بدین!!!" یعنی بی راه نگفتم اگه بگم دود از کله ام بلند شده بود! خدای من! آخه آدم هم این قدر پررو؟!

 

دو سال و اندی من تو دفترش کار کردم. هر چی پرونده دردسر دار و پر از دوندگی بود انداخت گردن من! برای هیچ کدومشون هم حق الوکاله درست و حسابی نداد! (خواننده های قدیمی این جا شاهدن!) هر پرونده ای هم که توش گیر و گور می افتاد می گفت:"می دونم شما خیلی زحمت می کشی اما برای من مقدور نیست حق الوکاله بیشتر بدم, بعدا جبران می کنم!!!" ولی نه هیچ وقت از جبران کردن خبری شد نه یه پرونده درست و حسابی با یه حق الوکاله به دردبخور! اواخر همکاری مون هم که دیگه سعی می کردم خر درونم رو کنترل کنم و نذارم آقای وکیل سوارش بشه و باهاش یورتمه بره و در نتیجه زیر بار مبلغ های پیشنهادیش نمی رفتم و سر حق الوکاله باهاش چونه می زدم, کلا منو گذاشت کنار و دیگه برای کار جدید تماس نگرفت! الان هم یک ساله که هیچ گونه همکاری نداشتیم با هم. اون وقت من نمی دونم با چه رویی زنگ می زنه از من می خواد ضامن وامش بشم؟! یا چند ماه پیش که گفته بود مدارکم رو ببرم بهش بدم تا با استفاده از پروانه وکالت من یه موسسه حقوقی تاسیس کنه, اما اسم من فقط صوری اون جا باشه و هیچ ادعایی نداشته باشم!!! (+) حالا درسته یه زمانی اون اوایل که بی تجربه بودم و عشق کار کردن, خر درونم خیلی عر عر می کرد, اما دیگه تموم شد! خره رو رامش کردم! اما نمی دونم چرا این بشر نمی فهمه؟! چیز خاصی نگفتم و خداحافظی کردم. اما تو دلم گفتم بشین تا بهت زنگ بزنم!!! و کلی بد و بیراه هم نثار خودم کردم که اصلا برای چی باهاش تماس گرفتم و اوقات خوشم رو خراب کردم! فرداش به شازده گفتم که چی شده! پقی زد زیر خنده و گفت:"اصلا این آقای وکیل مغز داره؟! صد تومان رو زورش میومد بهت بده حالا می خواد ضامن وامش بشی؟!"

یعنی با اذیت هایی که این مدت از دست آقای وکیل کشیدم نسبت به کارم این قدر دلسرد شدم! البته خیلی هم بد نشد. هم کلی تجربه کسب کردم در مهار خر درون! هم باعث این شد که تصمیم گرفتم یه مدت طولانی از کار فاصله بگیرم و بچه دومم رو به دنیا بیارم و از تو خونه بودن لذت ببرم!

+ یه نفر با سرچ "تو روح" رسیده به وبلاگ من! از بس که می نوشتم تو روح آقای وکیل!!!

++ خیلی دوست دارم تو بازی وبلاگی 5 لحظه ناب و خاطره انگیز شرکت کنم و یه پست مفصل بنویسم. کلی هم راجع بهش فکر کردم اما نمی دونم چرا نمی شه! هم تنبلی می کنم, هم اون تمرکز و فراغ بالی رو که نوشتن همچین پستی می خواد پیدا نکردم! حالا نمی دونم اصلا قسمت می شه که بنویسمش یا نه؟! به هر حال گفتم که بدونین من دلم می خواد بنویسم اگه نشد دیگه دست تقدیر تو کاره!!!