اولین سفر امسال که امیدوارم آخریش نباشه!

تو این سال هایی که از دواجم می گذره, هیچ وقت نشده بود دلم برای دوران مجردی به معنی واقعی کلمه تنگ بشه و هوس برگشتن به اون دوره به سرم بیافته! تا سفر هفته پیشمون به شمال با خانواده دوستم سین که اولین سفرم با دو تا بچه بود و بیشتر از باقی سفرهام احساس مسئولیت می کردم و کار داشتم! اون جا بود که از اعماق وجود دلتنگ سفرهای شمال دوران قبل ازدواجم شدم. سفرهایی که از قبل کلی براش شوق و ذوق داشتم, توش مسئولیت خاصی نداشتم و بسیار بهم خوش می گذشت! 

ویلایی که گرفته بودیم, نزدیک مجتمع تفریحی متعلق به اداره پدرم بود که قدیم ها هر سال یک سفر پنج روزه می رفتیم اون جا و من کیف می کردم. تو مسیر رفتن به جنگل که برای خرید چیزی توقف کردیم و از ماشین پیاده شدم, یهو دیدم کنار همون مجتمعم! با حسرت داخلش رو نگاه کردم و کلی یاد خاطرات و حال و هوایی که اون جا داشتم کردم و دل تنگیم بیشتر شد. اصلا دلم می خواست زمان برگرده به عقب و بیافتم تو دل یکی از سفرهای قدیمی تو همون مجتمع و با همون حال و هوا !!!

علاوه بر اون تو زمان مدرسه هم دو بار با سین رفته بودیم اردوی شمال و کلی با هم یاد خاطرات شیرین اون اردوها کردیم و حتی تصمیم گرفتیم بچه هامون که بزرگ شدن بذاریمشون پیش شوهرامون و یه بار دیگه مجردی بیایم شمال!

البته که این سفر هم خوش گذشت و خوب و خاطره انگیز شد.

یکشنبه ساعت 8 صبح سر جاده لشکرک با همسفرامون قرار داشتیم تا از جاده دیزین بریم شمال. بساط صبحانه رو من برداشته بودم و بساط ناهار رو هم سین که تو راه بخوریم. بعد که کلی راه تا دیزین رفتیم فهمیدیم که جاده بسته اس _گویا این جاده همیشه تو زمستون و بهار بسته اس, اما ما خبر نداشتیم!_ و به سان اسکل ها دوباره تمام راه رفته رو برگشتیم تا از کرج بریم! در نتیجه یه 3, 4 ساعتی مسیرمون طولانی تر شد!!! یه کم که تو جاده رفتیم بارون شروع شد و یک ساعتی هم تو مه غلیظ رفتیم! برای همین هم نشد که ناهار رو کنار جاده بخوریم و بساط ناهارمون رو بردیم تو یه رستوران. صاحب رستوران هم که جز ما مشتری دیگه نداشت, بابت  چند تا سیخ جوجه کباب, یه نوشابه خانواده, گرم کردن غذای خودمون و آوردن چند تا بشقاب و قاشق کلی ازمون پول گرفت! بالاخره ساعت 6 عصر رسیدیم به محل مورد نظرمون, باخستگی فراوان ناشی از 10 ساعت تو راه بودن! آقایون خوابیدن و ما خانوم ها هم بچه داری کردیم! البته ترجیح می دادم برم زیر بارون قدم بزنم! برای شام رفتیم رستوران که به خاطر بارش شدید بارون اون هم مشتری دیگه ای نداشت! فرداش حوالی ظهر راهی جنگل دو هزار شدیم. تو هوای خنک مایل به سرد اون جا آتیش روشن کردیم, چادر زدیم, بساط جوجه کباب و چایی راه انداختیم و تا عصر موندیم. کلی هم عکس گرفتیم و گفتیم و خندیدیم! بعد از برگشتن من که قبل سفر سرماخوردگیم عود کرده بود و سرمای اون جا هم بیشترش کرده بود داغون بودم! آب از همه جام سرازیر بود و تمام بدنم درد می کرد. خانوم کوچولو گریه اش قطع نمی شد و گل پسر غرغراش! بچه یک ساله سین هم بدقلقی می کرد. با کلافگی به سین گفتم: "واقعا من و تو چه فکری کردیم که با این سه تا بچه اومدیم مسافرت؟!!!" روز بعدش تو همون محوطه ویلاها موندیم. صبح رفتیم کنار ساحل و گل پسر یه دل سیر شن بازی کرد! ناهار رو هم که دست پخت آقایون بود تو بالکن مشرف به دریای اونجا خوردیم. بعدش نشستیم دور هم به میوه و چایی خوردن و صحبت و درددل! شب آقایون رفتن زمین بازی و ما هم مشغول جمع کردن وسایل شدیم که صبح فرداش راهی تهران بشیم. خوشبختانه مسیر برگشت کوتاه تر بود و هوا آفتابی. گل پسر و خانوم کوچولو هم تو ماشین خوابیدن و راحت رسیدیم. شبش عروسی دخترعموی شازده دعوت داشتیم. ساک و وسایل رو ول کردیم گوشه هال, یه چرتی زدیم و دوش گرفتیم و آماده شدیم برای رفتن به عروسی! بعد برگشتن از عروسی با وجود خستگی تا نصف شب وسایل سفر و لباس ها رو جابجا کردم که خونه مرتب بشه و بتونم با خیال راحت بخوابم!

مه غلیظ در جاده:

تک درخت شکوفه دار بالای کوه بین کلی درخت بی شکوفه!:

چایی ذغالی در جنگل:

گل پسر در حال بالا رفتن از درخت!:

گل پسر در حال شن بازی:

خانوم کوچولو کنار ساحل: